Έτσι άνετα δίνεται η... άδεια στο παραδοσιακό παστέλι να «βουτήξει» σε μοδάτο cupcake ή να γίνει βάση για παγωτό και στο ελληνικό σήμα-κατατεθέν, την ελιά, να τρυπώσει μέσα σε μακαρόν. Στην ίδια λογική, το φιστίκι Αιγίνης μπορεί να μετακομίσει από τον μπακλαβά, να συνδυαστεί με τριαντάφυλλο και φρούτα του δάσους και να φτιάξει εξαίσια παγωτά, ενώ το εξωτικό τζίντζερ να απογειώσει περίτεχνα σοκολατάκια.
Και καθώς γλυκό σημαίνει γιορτή, χαρά, παρέα, απόλαυση αλλά και έκφραση συναισθημάτων που καταγράφεται στους γευστικούς μας κάλυκες, σχεδόν τίποτε δεν φαίνεται να «απαγορεύει» σε ευφάνταστους ζαχαροπλάστες να δημιουργήσουν τις δικές τους απίθανες γεύσεις ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα παρουσιάσουν παγωτό με γλυκοπικάντικο σιρόπι μπούκοβου ή τιραμισού με ψητή μελιτζάνα – πρόκειται για πραγματικές δημιουργίες. Άλλωστε, στο παιχνίδι του γλυκού δεν υπάρχουν όρια.
Αρκεί να το τολμήσετε!