Εάν το «Game Of Thrones» αποτέλεσε παγκόσμια επιτυχία, στα καθ' ημάς, το «παιχνίδι», το game, του γλυκού διαθέτει μια... υπόθεση εξίσου συναρπαστική, που, για να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του καταναλωτή και να τον ιντριγκάρει, επιβάλλει διαρκή «σεναριακή» εξέλιξη και ανατροπές!
Στο πλαίσιο αυτό και καθώς όντως η ζαχαροπλαστική αποτελεί οργανισμό ζωντανό και τέχνη που αναπτύσσεται ακατάπαυστα, διαμορφώνοντας στιλ και ακολουθώντας την ανθρώπινη δραστηριότητα, δεν είναι καθόλου παράξενο όταν μια ωραία νησιώτικη ξινομυζήθρα ή μια βαρελίσια φέτα συναντούν ένα λαχταριστό τσίζκεϊκ, μακαρόν ή παγωτό. Ή όταν το ελαιόλαδο και το κρασί δημιουργούν ονειρεμένα «αρμυρόγλυκα».
Συχνά δε διάσημοι patissiers ραντίζουν σταγόνες λάδι πάνω σε μάνγκο, ψητό ροδάκινο και άλλα φρούτα που χρησιμοποιούν στα επιδόρπια για να προσθέσουν αλλιώτικο άρωμα ή μια... σοφιστικέ πικράδα.
Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για γλυκές συνθέσεις που αντανακλούν τάσεις, συνδυάζοντας μοντέρνες και παραδοσιακές τεχνικές, «παλιά» και «μοδάτα» υλικά σε ένα πιάτο, αποδίδοντας τελικά εικόνες και γεύσεις που παντρεύουν το παρελθόν με το μέλλον.
Έτσι άνετα δίνεται η... άδεια στο παραδοσιακό παστέλι να «βουτήξει» σε μοδάτο cupcake ή να γίνει βάση για παγωτό και στο ελληνικό σήμα-κατατεθέν, την ελιά, να τρυπώσει μέσα σε μακαρόν. Στην ίδια λογική, το φιστίκι Αιγίνης μπορεί να μετακομίσει από τον μπακλαβά, να συνδυαστεί με τριαντάφυλλο και φρούτα του δάσους και να φτιάξει εξαίσια παγωτά, ενώ το εξωτικό τζίντζερ να απογειώσει περίτεχνα σοκολατάκια.
Και καθώς γλυκό σημαίνει γιορτή, χαρά, παρέα, απόλαυση αλλά και έκφραση συναισθημάτων που καταγράφεται στους γευστικούς μας κάλυκες, σχεδόν τίποτε δεν φαίνεται να «απαγορεύει» σε ευφάνταστους ζαχαροπλάστες να δημιουργήσουν τις δικές τους απίθανες γεύσεις ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως θα παρουσιάσουν παγωτό με γλυκοπικάντικο σιρόπι μπούκοβου ή τιραμισού με ψητή μελιτζάνα – πρόκειται για πραγματικές δημιουργίες. Άλλωστε, στο παιχνίδι του γλυκού δεν υπάρχουν όρια.
Αρκεί να το τολμήσετε!
