Κάποτε χαμηλά στην προτίμηση αλλά και στην... υπόληψή μας, το λουκούμι μπορεί να πάρει σήμερα γεύση από καπουτσίνο. Όσο για τον έτσι κι αλλιώς λαχταριστό μπακλαβά; Γίνεται ακόμα πιο θελκτικός κι ανατολίτικος με την προσθήκη χουρμάδων. Ή μπορεί να μπει ακόμα και σε... βάζα χωρίς να στρώνεται σχολαστικά. Στο δε κανταΐφι, αφήνουμε να «τρυπώσουν» μυζήθρα, ξερά βερίκοκα, σύκα και ρούμι για να το απογειώσουν.
Μοιάζουν όλα αυτά κάπως «προχωρημένα»; Κι όμως.
Ζώντας ανέκαθεν στο κατώφλι της Ανατολής, συχνά «ανακατέψαμε» με επιδεξιότητα στη μασίνα παραδοσιακά γλυκά τόσο από τη Μεσόγειο όσο και από τις Χίλιες και Μια Νύχτες! Έτσι, μπακλαβάς, κανταΐφι, σάμαλι, ραβανί, αλλά και κουραμπιέδες, χαλβάδες (λέξη (δανεισμένη από τους Άραβες, που χαλούα αποκαλούν το γλυκό), λουκούμια, μελομακάρονα, πορτοκαλόπιτες και καρυδόπιτες θεωρούνται πλέον κλασικές αξίες της ελληνικής ζαχαροπλαστικής.